KOMPAS.com - Indonesië heeft 's werelds beste kwaliteit thee. Groeit aan de voet van Mount Kerinci in Jambi provincie. Kayuaro thee zijn naam. Thee wordt geplant in de Garden Tea Kayuaro. 3020 hectare grote tuin, gelegen op een hoogte van 1400-1600 boven de zeespiegel. Is een van de grootste thee-plantage in de wereld en een na hoogste na Darjeling theeplantages aan de voet van de Himalaya.
Thee plantage Kayuaro geopend in 1925 door het Nederlandse bedrijf NV HVA (Namlodse Venotchhaaf Handle Veriniging Amsterdam). Nu, de Tea Plantation Kayuaro beheerd PTPN VI.
Afgelopen juli ben ik naar Kayuaro. Het duurde 10 uur rijden van Edinburgh naar het westen te krijgen naar de plaats waar de Hoge Raad Sanggaran Lake Kerinci ligt, gebruikt u de reisdiensten. De afstand is 500 km. Sanggaran blijven een dag in de Hoge Raad en de volgende dag, 's middags gingen we uit Groot naar Kayu Aro Sanggaran het gebruik van de motor. Geweldig om Kayu Aro Sanggaran is ongeveer 45 KM.
De weg van Edinburgh naar Merangin District, een van de districten in de provincie Jambi, de toestand van de wegen waren redelijk goed, maar van de rechtbank Sanggaran Merangin tot zeer slecht. Zou ons niet verbazen als er meer mensen kiezen voor een pad-Kayuaro Padang dat de toestand van de wegen zijn beter. De reistijd kan korter zijn. Maar voor de uitoefening van een goedkopere vliegtarieven van Jakarta naar Jambi ten opzichte van Padang, dus hier is de uitbetaling is de moeite waard. Slam-slam langs de weg gedurende 10 uur.
Het invoeren van Kayuaro en prees de kou, ook rekken een achtergrond van groene thee tuinen majestueuze Mount Kerinci. Geen wonder dat de Kayuaro de bijnaam "kluit aarde geworpen hemel naar de aarde."
Door zijn natuurlijke schoonheid, zodat Kayuaro ondersteund een rij van toeristische plaatsen langs Highway homestay meringsek Kayuaro tot en met de theetuin percelen. Huurprijs is Rp 50.000 per nacht per persoon.
Zodra-homestay homestay onderzoekers maakten gebruik van het Wereld Natuur Fonds (WNF) in Kerinci Kayuaroo WWF te blijven van 1995 tot 2000. WWF memfasilitisasi en ondersteuning homestay eigenaren. WWF onderzocht de korte mensen die met FFI (Flora Fauna International).
Korte mensen is de naam van een dier (mens?) Die heeft gezien een hoop mensen al honderden jaren die vaak verschijnen rond de Kerinci Seblat National Park, Sumatra. Hoewel het niet een paar mensen die hebben gezien, de aanwezigheid van korte-tot nu toe is nog steeds een raadsel. Korte man beschrijft zijn fysieke lichaam als het schepsel liep rechtop (tweevoetige) ongeveer een meter hoog (tussen 85 cm tot 130 cm) en heeft veel van haar over het hele lichaam.
Bovendien is het vanwege de schoonheid van de Kerinci veel buitenlandse toeristen aan te trekken, WWF gaven een oriëntatie aan de huiseigenaren die hun huis de moeite waard zijn te ontvangen buitenlandse gasten te blijven. Vier van die eigendom zijn woningen Subandi, vijver (Nasution), Paiman, en Wandi. Hun huis staat op Jalan Raya Kayuaro tot nu toe dient ook als een homestay. Het verschil wordt niet langer beheerd het Wereld Natuur Fonds, maar de familie zijn aangepakt.
In de meerderheid van de inwoners Kayuaro het gebruik van de Java-taal als moedertaal. Uit mijn gesprekken met een aantal bewoners Kayuaro en homestay waar ik blijf, ving iets vreemds hier zijn ze te praten in termen van Java. Dialect ook Java bijvoorbeeld, toen ze nodigde me uit om mijn spullen in de ruimte die ze had voorbereid. "Monggo Mevrouw, neem dan een pauze, sampean niet blijven voor nu."
Dit is niet omdat zij de voorouders van de Javanen, die bracht het Nederlands naar een theeplantage arbeiders. Dus voor generaties, nog steeds gebruik maken van de Java-taal als moedertaal.
Op het einde voelde ik de homestay ook kayuaro thee. Bruin en zwart. Kayuaro theezakjes produceren kleur die ouder zijn dan een heleboel theezakjes op de markt in Jakarta.
Ik drink thee die de lokale kwaliteit, veel in Jambi en Kerinci, in plaats van graad 1. Ik heb ook kopen gebrandmerkt verpakte thee kajoe Aro, lokale rang. Graad 1 kayuaro thee voor de export, niet voor de markt Jambi.
Waar is mijn schuld dat het oorspronkelijke doel hier, om Kayuaro, is om de smaak van de thee kayuaro, maar kreeg niet de beste thee kayuaro. Dan hebben om naar het halfrond, waar mensen willen thee Kayuaro te drinken als zijn producten heerlijke wereld zelf?
De nieuwe morgen aan de voet van Kerinci. Na het ontbijt in homestay Paiman. Vandaag zijn we van plan om Zeven Meren Mountain, op een hoogte van 1996 meter boven zeeniveau, het hoogste caldera meer in Zuidoost-Azië. Omvang van 960 hectare. Het startpunt van de klim was in het dorp Pelompek, ongeveer 15 minuten fietsen van het gastgezin.
Om 9:30 uur. Aan het begin van de klim openbare velden aan weerszijden van de weg. Bij het invoeren van de steile jungle trekking begint met onophoudelijke. Stijging bleef de samenstelling van de wortels van bomen die een stevige ladder met de natuurlijke helling van 60 ° tot 80 ° vormen onderzoeken. Ongeveer 3 uur reistijd vanaf het beginpunt van de klim.
Aangekomen op de top van de berg moest naar beneden ongeveer 15 minuten met de voorwaarden te bereiken het meer steil is. Zeven Mountain Lake was aan de voorkant van het oog, omgeven door zeven bergen, die Tebo Hulu, Hulu Sangir, Madura Strijkijzer, Moss, Basil, Roast Jar en Seven Mountains waar we stonden.
Ik kan alleen maar pauzeren en dankbaar over en weer, vol ongeloof na een lange reis en tot slot vermoeiend menginjakan voeten in het meer. Het meer is bijna altijd omgeven door mist. Het water was koel, helder en schoon. Rendamkan mijn voet stijf voelde, aan de rand van het meer. Mijn vriend begon de inhoud van haar tas te lossen. We hebben genoten van de lunch op een grote rots aan de rand van het meer.
Kant van het meer waar we met een pauze is er een brede rivier van ongeveer 1 meter. Steile en vormen een kleine, maar hevige waterval. Volgens de metgezellen van Edinburgh, achter de ruisende waterval is er een grot.
"Ko stroomopwaarts te water in de buurt is, in een lege fles en het water drinken," zei hij.
"Het kan het water drinken? 'Ik geloof niet in de helft.
"Bisalah, het water was erg fris," zei hij.
Ik probeerde het. Weliswaar drinkwater, geen smaak. Hij grapte: "Na het drinken van het water ko, ko al te lange tijd zal komen om dit meer te bezoeken. Dat vertrouwen mensen hier. Als het drinken van water van het meer, dan is hij op een dag zal komen terug naar het meer te bezoeken. "
Zeven bergmeer bekend als het Meer van Kerinci mensen die een mystieke mythen. Een ander verhaal uit de metgezel, wordt het meer bewoond door twee draken. Een mannelijke draak draken bevolken het meer en een vrouw wonen in de rivier waar ik moest om water te halen. Er wordt gezegd dat als de draak is een gevecht later, Kerinci zal zware overstromingen ervaren, omdat het vloedwater van Mountain Lake Seven.
Zeven bergmeren ook stroming door een rivier in Punjab, een van de zijrivieren van de rivier stromen Batanghari.
Zeven woonde in Mountain Lakes is een vader die de naam "Mr Wo". "Wo" is de naam voor de Kerinci. We zien een sampan van Pak Wo afstand peddelen in de richting waar we gerust. Al snel Pak Wo werd getrokken over de buurt van ons sampan, weg met een zak.
"Blijf hier," vroeg hij. "Nee, de heer Wo, gaan we naar huis vandaag," zei mijn vriend. "Breng wat het is, Pak Wo? 'Zei mijn vriend. "Vis, om later te worden verkocht aan de onderkant", zei hij.
Pak Wo gebruikelijk de berg een of twee keer per week, waardoor de vangst van vis uit Lake Mount Seven. Pak Wo familie woonde aan de voet van de berg Seven.
Pak Wo net zetten onze bagage in de nabije toekomst, en keerde terug naar de Sampan. Blijkbaar wilde hij een sampan besparen op de onzichtbare mensen, timide mensen gebruikt kano's onverantwoord.
Na het zetten van de boot op een veilige plaats, Pak Wo terug naar onze plaats en neem de zak. Hij haastte zich naar beneden want het lijkt erop dat de regen zal al snel worden gespoeld.
Om 14.00 vertrokken we uit Monteer Zeven Meren is dit nog steeds mooi. Regen eindeloos gespoeld totdat we aangekomen bij het gastgezin
KOMPAS.com - Indonesia punya teh kualitas terbaik dunia. Tumbuh di kaki Gunung Kerinci di Provinsi Jambi. Teh kayuaro namanya. Teh yang ditanam di Kebun Teh Kayuaro. Luas kebunnya 3.020 hektare, berada di ketinggian 1.400-1.600 dpl. Merupakan salah satu perkebunan teh terluas di dunia dan tertinggi kedua setelah perkebunan teh Darjeling di kaki Gunung Himalaya.
Perkebunan Teh Kayuaro dibuka pada tahun 1925 oleh perusahaan Belanda, NV HVA (Namlodse Venotchhaaf Handle Veriniging Amsterdam). Sekarang, Perkebunan Teh Kayuaro dikelola PTPN VI.
Juli lalu saya datang ke Kayuaro. Butuh 10 jam perjalanan dari Jambi ke barat untuk menuju ke Sanggaran Agung tempat dimana Danau Kerinci berada, menggunakan jasa travel. Jaraknya 500 km. Menginap sehari di Sanggaran Agung dan keesokan harinya, sore kami beranjak dari Sanggaran Agung ke Kayu Aro dengan menggunakan motor. Sanggaran Agung ke Kayu Aro berjarak sekitar 45 KM.
Kondisi jalan dari Jambi hingga Kabupaten Merangin, salah satu kabupaten di Provinsi Jambi, kondisi jalannya cukup baik namun dari Kabupaten Merangin menuju Sanggaran Agung sangatlah buruk. Tak heran jika lebih banyak yang memilih jalur Padang-Kayuaro yang kondisi jalannya lebih baik. Waktu tempuh juga bisa lebih singkat. Tapi karena mengejar harga pesawat yang lebih murah dari Jakarta ke Jambi dibanding ke Padang, maka inilah yang imbalannya yang setimpal. Dibanting-banting sepanjang jalan selama 10 jam.
Memasuki daerah Kayuaro, udara dingin menyambut, juga hamparan hijau kebun teh berlatar belakang megah Gunung Kerinci. Tak heran jika Kayuaro mendapat julukan “segumpal tanah surga yang dilempar ke bumi.”
Karena keindahan alamnya, Kayuaro jadi lokasi wisata yang didukung deretan homestay sepanjang Jalan Raya Kayuaro hingga meringsek ke petak-petak kebun teh. Harga sewanya Rp 50.000 per malam per orang.
Dulunya homestay-homestay dipergunakan peneliti-peneliti World Wildlife Fund (WWF) untuk menginap Kayuaroo WWF di Kerinci dari tahun 1995 sampai tahun 2000. WWF memfasilitisasi dan mendukung pemilik homestay. WWF meneliti orang pendek bekerja sama dengan FFI (Flora Fauna Internasional).
Orang pendek ialah nama yang diberikan kepada seekor binatang (manusia?) yang sudah dilihat banyak orang selama ratusan tahun yang kerap muncul di sekitar Taman Nasional Kerinci Seblat, Sumatera. Walaupun tak sedikit orang yang pernah melihatnya, keberadaan orang pendek hingga sekarang masih merupakan teka-teki. Orang Pendek menggambarkan tubuh fisiknya sebagai makhluk yang berjalan tegap (berjalan dengan dua kaki) tinggi sekitar satu meter (diantara 85 cm hingga 130 cm) dan memiliki banyak bulu di seluruh badan.
Selain itu, karena keindahan Kerinci menarik banyak wisatawan asing, WWF memberi bimbingan kepada para pemilik rumah agar tempat tinggal mereka layak menerima tamu asing yang menginap. Empat diantaranya adalah rumah milik Subandi, Kliwon (Darmin), Paiman, dan Wandi. Rumah mereka yang berdiri di Jalan Raya Kayuaro sampai sekarang berfungsi juga sebagai homestay. Bedanya, tak lagi dikelola WWF, melainkan sepenuhnya ditangani keluarga.
Di Kayuaro ini sebagian warganya menggunakan bahasa Jawa sebagai bahasa ibu mereka. Dari obrolan saya dengan sedikit warga Kayuaro dan homestay yang tempat saya menginap, tertangkap ada yang ganjil di sini mereka bercakap dalam istilah Jawa. Dialeknya juga Jawa Misalnya pada waktu mereka menyilakan saya untuk menaruh barang-barang saya di kamar yang sudah mereka siapkan. “Monggo Mbak, silahkan istirahat dulu, sampean tak tinggal dulu ya.”
Ini tak lain karena leluhur mereka adalah orang Jawa yang didatangkan Belanda untuk jadi kuli perkebunan teh. Jadi selama bergenerasi-generasi, bahasa Jawa tetap digunakan sebagai bahasa ibu.
Di homestay juga akhirnya saya merasakan teh kayuaro. Cokelat tua dan pekat. Teh celup kayuaro menghasilkan warna yang lebih tua dibanding teh celup yang banyak di pasaran Jakarta.
Teh yang saya minum itu grade lokal, banyak beredar di Jambi dan Kerinci, bukan grade 1. Saya beli juga teh kemasan bermerek Kajoe Aro, grade lokal juga. Teh kayuaro grade 1 hanya untuk diekspor, bukan untuk pasaran Jambi.
Di manakah letak kesalahannya jika tujuan awal saya ke sini, ke Kayuaro, adalah untuk mencicipi teh kayuaro, tapi tak mendapatkan teh terbaik kayuaro. Lantas harus pergi ke bumi belahan manakah orang Kayuaro jika ingin minum teh terenak sedunia hasil buminya sendiri?
Pagi yang baru di kaki Kerinci. Selesai sarapan di homestay Paiman. Hari ini kami berencana ke Danau Gunung Tujuh, di ketinggian 1.996 mdpl, danau kaldera tertinggi di Asia Tenggara. Luasnya 960 hektare. Titik awal pendakian berada di Desa Pelompek, sekitar 15 menit menggunakan sepeda motor dari homestay.
Pukul 9.30. Pada awal pendakian, ladang masyarakat di kiri-kanan jalan. Ketika memasuki hutan dimulailah dengan trekking terjal tak henti-henti. Menanjak terus menelusuri susunan akar-akar pepohonan kokoh yang membentuk tangga alami dengan kemiringan 60 derajat hingga 80 derajat. Waktu tempuh sekitar 3 jam dari titik awal pendakian.
Setibanya di puncak gunung pun harus turun sekitar 15 menit dengan kondisi curam untuk mencapai danau tersebut. Danau Gunung Tujuh terpampang di depan mata, dikelilingi tujuh gunung, yakni Hulu Tebo, Hulu Sangir, Madura Besi, Lumut, Selasih, Jar Panggang, dan Gunung Tujuh tempat kami berdiri.
Saya hanya bisa terdiam dan bersyukur berkali-kali, tak percaya setelah perjalanan jauh dan melelahkan akhirnya dapat menginjakan kaki di danau ini. Danau yang nyaris selalu dikelilingi oleh kabut. Airnya sejuk, jernih, dan bersih. Saya rendamkan kaki yang terasa kaku, di pinggir danau. Teman saya mulai membongkar isi tasnya. Kami menikmati makan siang di atas batu besar di pinggir danau.
Sisi danau tempat kami beristirahat terdapat sebuah hulu sungai selebar kurang lebih 1 meter. Curam dan membentuk air terjun kecil namun deras. Menurut teman seperjalanan yang orang Jambi, di balik air terjun yang deras itu ada sebuah goa.
“Ko ambillah air dekat hulu itu, masukkan dalam botol yang kosong dan minum airnya,” katanya.
“Memang bisa diminum airnya?” saya setengah tidak percaya.
“Bisalah, airnya sangat segar,” jawabnya.
Saya mencobanya. Memang betul airnya segar, tak ada rasa. Dia berkelakar, “Setelah ko minum air itu, kelak suatu saat ko akan datang mengunjungi danau ini. Itu kepercayaan orang di sini. Apabila meminum air danau, maka suatu saat orang itu akan datang kembali berkunjung ke danau ini.”
Danau Gunung Tujuh dikenal masyarakat Kerinci sebagai danau mistis yang punya berbagai mitos. Cerita lain dari si teman seperjalanan, danau ini dihuni dua naga. Satu naga jantan menghuni danau dan satu naga betina menghuni hulu sungai tempat saya tadi mengambil air. Konon apabila kedua naga ini bertengkar, kelak Kerinci akan mengalami banjir hebat karena luapan air dari Danau Gunung Tujuh.
Danau Gunung Tujuh juga mengaliri beberapa sungai di Jambi, salah satu alirannya bermuara di Sungai Batanghari.
Di Danau Gunung Tujuh tinggal seorang bapak yang biasa disebut “Pak Wo”. “Wo” adalah sebutan untuk orang Kerinci. Kami lihat Pak Wo dengan sampannya dari kejauhan mengayuh ke arah tempat kami beristirahat. Tak lama pun Pak Wo menepikan sampannya di dekat kami, turun dengan membawa karung.
“Menginap di sini?” tanyanya.
“Tidak, Pak Wo, kami pulang hari,” jawab teman saya.
“Bawa apa itu, Pak Wo?” kata teman saya.
“Ikan, untuk nanti dijual di bawah,” katanya.
Pak Wo biasa turun gunung seminggu sekali atau dua kali, membawa hasil tangkapan ikan dari Danau Gunung Tujuh. Keluarga Pak Wo tinggal di kaki Gunung Tujuh.
Pak Wo hanya menaruh barang bawaannya di dekat kami, dan kembali ke sampan. Rupanya dia hendak menyimpan sampannya di tempat yang tak terlihat orang, takut-takut sampan dipakai orang tak bertanggung jawab.
Setelah menaruh sampan di tempat aman, Pak Wo kembali ke tempat kami dan mengambil karungnya. Ia bergegas turun karena nampaknya hujan akan segera mengguyur tempat itu.
Pukul 14.00 kami turun meninggalkan Danau Gunung Tujuh yang masih asri ini. Hujan pun mengguyur tak henti-henti hingga kami tiba di homestay. (Get Lost in Indonesia/Inka)
Tidak ada komentar:
Posting Komentar